บ่เคยย่านหากว่าน้ำตาไหล
ถึงแม่นหัวใจมันสิเจ็บย้อนเจ้า
บ่เคยย่านเจ้าคืนไปฮักเขา
ได้ดูแลเจ้าอ้ายกะดีใจหลาย
บ่เคยย่านดอกอันคำว่าโง่
สิโง่ล้านเทือกะเฮ็ดเพื่อเจ้าได้
บ่เคยย่านดอกอันคำว่าตาย
มีแนวเดียวที่ใจอ้ายย่านหลาย คือย่านบ่ได้ฮักเจ้า
ผิดกับเขา เจ้ากะมาหาอ้าย
อ้ายกะส่อยปลอบใจ ให้หนีไกลความเศร้า
เบิ่งแยงเจ้า ยามที่พ้อปัญหา
เทียวเอาผ้าขาวม้า ซับน้ำตาให้เจ้า
เฮ็ดดีนำแบบที่บ่มียั้ง
ถึงว่าบ่ได้หยังกะยังเฮ็ดบ่เซา
ฮู้อยู่ว่าใจเจ้ายังมีเขา
แต่กะอยากบอกเจ้าว่าอ้ายคิดจั่งใด๋
บ่เคยย่านหากว่าน้ำตาไหล
ถึงแม่นหัวใจมันสิเจ็บย้อนเจ้า
บ่เคยย่านเจ้าคืนไปฮักเขา
ได้ดูแลเจ้าอ้ายกะดีใจหลาย
บ่เคยย่านดอกอันคำว่าโง่
สิโง่ล้านเทือกะเฮ็ดเพื่อเจ้าได้
บ่เคยย่านดอกอันคำว่าตาย
มีแนวเดียวที่ใจอ้ายย่านหลาย คือย่านบ่ได้ฮักเจ้า
ลืมเขาไป่ สิบ่ไถ่บ่ถาม
ถึงอยากฮู้กะตาม สิเก็บกำคำเว้า
เห็นเจ้ายิ้ม อ้ายกะมีความสุข
เห็นเจ้าลืมความทุกข์ กะดีใจนำเจ้า
ถึงเป็นได้แค่ตำแหน่งอ้ายฮัก
แต่กะบ่คิดยากตำแหน่งใด๋กะเอา
ฮู้อยู่ว่าอ้ายบ่อาจแทนเขา
แต่กะอยากบอกเจ้า ว่าอ้ายคิดจั่งใด๋
บ่เคยย่านหากว่าน้ำตาไหล
ถึงแม่นหัวใจมันสิเจ็บย้อนเจ้า
บ่เคยย่านเจ้าคืนไปฮักเขา
ได้ดูแลเจ้าอ้ายกะดีใจหลาย
บ่เคยย่านดอกอันคำว่าโง่
สิโง่ล้านเทือกะเฮ็ดเพื่อเจ้าได้
บ่เคยย่านดอกอันคำว่าตาย
มีแนวเดียวที่ใจอ้ายย่านหลาย คือย่านบ่ได้ฮักเจ้า
บ่เคยย่านหากว่าน้ำตาไหล
ถึงแม่นหัวใจมันสิเจ็บย้อนเจ้า
บ่เคยย่านเจ้าคืนไปฮักเขา
ได้ดูแลเจ้าอ้ายกะดีใจหลาย
บ่เคยย่านดอกอันคำว่าโง่
สิโง่ล้านเทือกะเฮ็ดเพื่อเจ้าได้
บ่เคยย่านดอกอันคำว่าตาย
มีแนวเดียวที่ใจอ้ายย่านหลาย คือย่านบ่ได้ฮักเจ้า
บ่เคยย่านดอกอันคำว่าตาย
มีแนวเดียวที่ใจอ้ายย่านหลาย คือย่านบ่ได้ฮักเจ้า